เครื่องรางของขลัง

เครื่องราง เรื่องราวที่เราจะเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องของวันเสาร์ห้าและพิธีปลุกเสกเครื่องรางค่ะ คือเรามีโอกาสได้รู้จักอาจารย์ท่านหนึ่งอยู่แถวฝั่งธน ท่านเป็นคนมีวิชาแต่ไม่ได้ถึงขนาดเปิดสำนักรับทำเป็นเรื่องเป็นราวอะไรนะคะ ท่านมีเครื่องรางที่ท่านปลุกเสกเองอยู่จำนวนหนึ่ง แต่ไม่ได้มีเยอะมากใครเป็นลูกศิษย์ของท่านจะรู้เลยว่าเครื่องรางของอาจารย์นั้นใช้ดี ทำออกมาดีสวดกำกับมาดี ขนาดตัวเราเองนำมาใช้ยังสามารถสัมผัสได้ถึงผลเลย

ความเชื่อเรื่องของเสาร์ห้าที่เชื่อกันมาอย่างยาวนานคือ วันเสาร์ห้าถือเป็นวันแข็ง เป็นวันที่นิยมปลุกเสกของคลัง ย้อนไปในเรื่องของคนที่เกิดวันเสาร์ห้าเชื่อว่าคนคนนั้นจะมีเทพคอยดูแลปกป้องคุ้มครอง เชื่อว่าเทพผู้ที่ดูแลนั้นคือพระเสาร์ที่มีต้นกำเนิดมาจากพระศิวะที่ถือเป็นเทพที่สูงสุดในความเชื่อของพราหมณ์ คนที่เกิดวันเสาร์ห้านั้นไม่ใช่แค่เกิดตรงกับวันเสาร์ที่ห้าเท่านั้นแต่ยิ่งเป็นคนที่เกิดวันเสาร์ขึ้นแรม 5 ค่ำ อีกด้วย

ซึ่งจริงจริงแล้วคนที่จะเกิดวันนี้หาได้ค่อนข้างยาก แต่ถือเป็นคนที่มีดวงเข้มแข็ง ตามความเชื่อที่มีมาอย่างยาวนาน และในทางการปลุกเสกวัตถุมงคลหรือเครื่องรางต่างต่าง วันเสาร์ห้าก็ถือเป็นวันดีที่มีพลังเป็นอย่างมาก ส่วนใหญ่จะเน้นไปทางแคล้วคลาดปลอดภัยเป็นวันที่นิยมทำวัตถุมงคลอย่างมาก หรือมักจะมีคนทำพิธีต่างต่างที่มีความมงคลต่อชีวิต เป็นวันที่แรงมากมาก มีบารมีและมีบุญมากมาก วาสนาสูง สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องของตำราต่างต่าง ทั้งทางโหราศาสตร์และไสยศาสตร์

ดังนั้นช่วงที่อาจารย์ที่เรารู้จักจะทำวัตถุมงคลต่างต่างและเครื่องรางทานมักจะทำ 2 – 3 ปีหนึ่งครัง อาจารย์ท่านเล่าให้เราฟังว่าถ้าได้วันเสาร์หามาเป็นฤกธิ์จะสร้างความเข้มขลังเป็นอย่างมาก อาจารย์เลยให้ตะกรุดกับเรามาเส้นหนึ่งและบอกว่าให้พกไว้ ป้องกันอุบัติเหตุ เราเอาตะกรุดกลับมาที่บ้านช่วงนั้นพี่ชายเรากลับมาอยู่ที่บ้านพอดี ปกติต้องไปเรียนที่มหาวิทยาลัยทางภาคเหนือ แต่ช่วงนั้นเป็น ช่วงปิดเทอมใหญ่ และพี่เราไม่มีเรียน พอกลับมาอยู่บ้านพี่เราก็ไปขับมอเตอร์ไซค์แบบร่อนไปร่อนมา ส่งหญิงไปทั่ว ปกติพี่ชายเราเป็นคนเจ้าชู้อยู่แล้ว แต่ดันไปยุ่งกับคนมีเจ้าของทำให้แฟนของผู้หญิงคนนั้นมาดักตี

เราไม่รู้ว่าพี่ชายเราแอบเอาตะกรุดที่อาจารย์ให้นำไปคล้อง พี่ชายเราโดนกลุ่มวัยรุ่นมาดักเล่นงานซึ่งเป็นการรุมทำร้าย พี่ชายเราคนเดียวแต่ทางนั้นมากันประมาณแปดคน พี่ชายเราก็สู้ซึ่งจริงจริงแล้วควรจะต้องเจ็บหนักเลยทีเดียวแต่พอวัยรุ่นพวกนั้นไปแล้วพี่เรามีแค่รอยขีดข่วน และรอยช้ำนิดหน่อยเท่านั้น หลังจากนั้นพี่ชายเราก็บอกเราว่าตะกรุดเราดีมากขอได้มั้ย นั่นแหละเราถึงรู้ว่าพี่ชายเราเอาไปคล้อง เราบอกไปว่าให้ไปรับจากอาจารย์ท่านเองเพราะว่าตะกรุดดอกนี้อาจารย์เป็นคนให้เรา

พี่ชายเราเลยให้เราพาไปหาอาจารย์และไปขอท่านตรงตรงว่าอยากได้ตะกรุดแบบเดียวกับที่เราได้มา ท่านบอกว่าที่ท่านเองเหลืออยู่แค่ 2 ดอกเท่านั้น ท่านให้ไม่ได้เพราะปกติท่านจะเก็บของที่ทำเอาไว้อย่างละ 1 ชิ้น แต่ที่ไม่ให้พี่ชายเราก็เพราะตะกรุดนี้ค่อนข้างแรงและพี่ชายเราทำตัวไม่ดี กลัวจะเป็นโทษมากกว่าเป็นคุณ อาจารย์ท่านเลยบอกว่าตะกรุดที่ท่านให้เรามานั้นเป็นตำกรุดที่สร้างขึ้นมาวันเสาร์ห้าตามตำรา พี่ชายเราได้ยินแบบนั้นก็ยิ่งอยากได้เข้าไปใหญ่ แต่ท่านก็ยืนยันว่าไม่สามารถให้ได้ คราวนี้พี่ชายเราเลยมีความคิดที่จะมาเอาตะกรุดดอกที่อยู่ที่เรา อาจารย์เหมือนได้ยินความคิดของพี่ชายเรา ท่านทักขึ้นมาว่าอย่าคิดไปเอาของน้องมาใช้อีก ตามดวงแล้วพี่ชายเราไม่เหมาะจะแขวนตะกรุดดอกนี้ ถ้าอยากได้ต้องรอสักหน่อยแล้วท่านจะทำตะกรุดออกมาใหม่ พี่ชายเราน่าจะใช้ได้ เพราะไม่ได้สร้างหรือปลุกเสกในวันแรงเท่าเสาร์ห้า

ด้วยนิสัยของพี่เราที่ค่อนข้างเอาแต่ใจพอไม่ได้ตะกรุดดอกที่อาจารย์ทำพิธีช่วงวันเสาร์ห้า พี่เราก็แอบมาหยิบตะกรุดดอกนั้นจากในห้องของเรา ตัวเราเองไม่ค่อยได้พกติดตัวเก็บไว้ที่ห้องนอน เราไม่รู้เลยว่าพี่ชายแอบมาเอาไปตอนไหน จนวันที่พี่ชายเราโดนรถชน เป็นรถกระบะชนเข้ากับมอเตอร์ไซค์ของพี่ชายเรา เราไปดูที่เกิดเหตุแล้วเห็นว่าพี่ชายเราอาการค่อนข้างหนักแต่ยังพอพูดได้ เราไปเฝ้าพี่ชายที่โรงพยาบาลและพี่เราก็บอกว่า ตะกรุดไม่เห็นจะดีจริงเลย เอาไปลองของหน่อยเดียวยังช่วยอะไรไม่ได้เลย ตอนนั้นเราตกใจไม่คิดว่าพี่ชายเราจะเอาตะกรุดไปอีก

เพราะก่อนหน้าที่จะเกิดเรื่องแค่ไม่กี่วันอาจารย์ที่เป็นคนสร้างตะกรุดเพิ่งจะโทรมาหาเราบอกว่าให้เก็บตะกรุดให้ดีดี พี่ชายเราไม่เหมาะกันกับตะกรุดดอกนั้น ซึ่งเราคิดว่าอาจารย์ท่านเคยพูดกับพี่ชายเราแล้ว เราเลยไม่คิดว่าพี่ชายเราจะเอาไปอีก พอเรารู้ว่าพี่ชายเราเอาไปอีกตอนนั้นเราโกธรมาก เตือนแล้วไม่ยอมฟัง เราขอตะกรุดคืนจากพี่ชายเราตอนนันพี่เราคือพูดแต่ว่าตะกรุดไม่ได้เรื่อง จนวันรุ่งขึ้นพี่ชายเราโทรมาหาแต่เช้าบอกว่าให้ไปพาอาจารย์คนที่ทำตะกรุดมาหาที่โรงพยาบาลหน่อย เราถามว่ามีอะไรก็บอกแต่ว่าให้ไปพาอาจารย์มาที เพราะตอนนั้นพี่ชายเรายังอาการไม่ค่อยดีนักหมอยังไม่ให้ออกจากโรงพยาบาล

เราติดต่อไปหาอาจารย์ซึ่งพอท่านรับสายโทรศัพท์ท่านก็หัวเราะแล้วบอกว่า ไปให้ก็ได้ ทั้งที่เราเองยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย ยังไม่ได้เล่าเรื่องของพี่ชายเราให้อาจารย์ฟังสักนิดเดียว พอเราพาอาจารย์มาที่โรงพยาบาลเราเห็นท่านเตรียมเทียนกับธูปและดอกไม้มาเราถามอาจารย์ว่าเอามาทำไม ท่านก็ยิ้มแล้วบอกว่าพี่ชายเราต้องใช้ เราไปถึงโรงพยาบาล อาจารย์ท่านทักพี่ชายเราว่า จะขอขมามั้ย พี่เราพยักหน้าเรางงเลย เรื่องของเรื่องก็คือพี่เราพูดแบบนั้นเหมือนลบหลู่ครูบาอาจารย์และเหมือนว่าจะลองของแต่ไม่ได้ให้ความเคารพในครูบาอาจารย์จริงๆ เลยทำให้พี่ชายเราเห็นภาพของครูบาอาจารย์ในวิชา พี่เราเห็นผู้ชายนุ่งขาวห่มขาวมายืนชี้หน้าในห้องที่โรงพยาบาลและพูดว่าให้ขอโทษ พี่เรากลัวมากเลยรีบโทรหาเราและให้พาอาจารย์ไปหาที่โรงพยาบาลด้วย อาจารย์ท่านเป็นคนมีวิชาและสามารถรับรู้ได้ว่าพี่เราเจอกับอะไร ท่านเลยเตรียมของมาเพื่อให้พี่ชายเราขอขมาครูบาอาจารย์ หลังจากนั้นพี่เราก็เชื่อและนับถืออาจารยืท่านนี้มาตลอดเลย เครื่องราง