เด็กที่เกิดมาจากสวน

เด็กที่เกิดมาจากสวน เจ้าหน้าที่กำลังสัมภาษณ์เจมส์กับซินดี้เรื่องขออุปการะบุตรในเอกสารพวกเขาไม่ได้บอกเหตุผลว่าพวกเขามีคุณสมบัติข้อไหนที่พอจะได้อุปการะเขียนเล่าคงไม่พอจะขอเล่าเองแล้วก็ขอให้เขาพูดความจริงไปเมื่อปีก่อนทีมกับทีมที่มีปัญหาเรื่องการมีลูกเองพยายามช่วยเต็มที่แล้วเขาถอดใจเพื่อเดินมาก็เห็นแม่ลูกคู่หนึ่งรักกันสนิทสนมกลมเกลียวมากมันทำให้คิดมากอยู่แล้ว ห่อเหี่ยวใจ

เขาก็คุยกันว่าจะลองเลี้ยงลูกหมาดูยังไงก็อยากเลี้ยงเด็กอยู่ดีแล้วเราก็ได้รู้นะครับว่าทีมทำงานเถอะโรงงานดินสอทำงานที่บ้านพิพิธภัณฑ์ ที่บ้านกินแล้วกำลังทำอาหารสวนซินดี้ก็ตกแต่งสวนอยู่หน้าบ้านตกเย็นซินดี้ก็ยังเศร้าอยู่เรื่องการมีลูกไม่ได้ขนาดเธอนั่งดูทีวีกินก็เข้ามาคุยเพื่อทำลูกอีกครั้งสิ่งดีก็ยอมแพ้ไปแล้วนะครับ และเขียนลูกเราต้องนิสัยไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆลูกเราต้องจิตใจดีเหมือนคุณซินดี้

เราต้องอารมณ์ขันสิ้นดีก็บอกว่าอารมณ์ขันเหมือนลูกบ้านใช่ไหมเราต้องเป็นคนเอาตรงแบบไม้บรรทัดเลยเป็นไงต้องใช้ดินสอเก่งเหมือนพี่ก็โตด้วยแล้วก็ต้องเล่นดนตรีด้วยเล่นอะไรดีล่ะอะไรก็ได้แต่ขอแบบรักๆไปเลยเอาเป็นฟุตบอลแล้วกันลูกเราต้องเป็นคนทำประตูให้ทีมชนะทีมกับซินดี้วาดฝันถึงลูกในอนาคตแล้วพวกเขาทั้งสองก็เอา โน้ตทั้งหมดใส่กล่องไม้ไปฝังไว้สนามหญ้าหน้าบ้านตกดึกจิมกับซินดี้ก็เข้านอนปกติแต่วันนี้มีพายุฝนลมแรงมากจึงรู้สึกตัวเขาก็เดินลงมาหาอะไรกินข้างล่างทีมก็เห็นมีอะไรแว๊บผ่านก็ไปแล้วจริงก็เดินขึ้นมาห้องนอนกอดซินดี้ตามปกติแต่แล้วสิ่งที่ก็เปิดประตูเข้ามาชิมที่นอนอยู่ก็ตกใจว่าเขานอนกอดใคร

เมื่อเปิดไฟร่างนั้นก็หายไปทิ้งไว้แต่คราบดินโคลนจากนั้นจึงเดินออกตามหาแล้วพวกเขาก็ได้ยินเสียงกล่องดนตรีดังอยู่ชั้นบนเมื่อคืนไปดูจริงกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเด็กคนหนึ่งตัวมอมแมมเปื้อนโคลนน้ำ โทรหาตํารวจเมื่อซินดี้อาบน้ำเช็ดตัวเสร็จ เธอก็สังเกตเห็นที่ขาที่มวยที่มีใบไม้อยู่ด้วยส่วนจิ้มก็เห็นหลุมหน้าบ้านต่างคนก็ต่างตกใจสิ่งที่เรียกจริงมาดูแล้วพวกเขาถึงได้รู้ว่าจะหมดที่คือเด็กที่ออกมาจากกล่องไม้ที่พวกเขาฝังอยู่หน้าบ้านนั่นเองจากนั้นเจ้าหน้าที่ตำรวจก็มากินก็ออกไปรับหน้าแต่จริงบอกว่าไม่มีอะไรแล้วเราก็ได้รู้ว่าพายุฝนมันตกแค่บริเวณบ้านของจริงนะครับ

ก็มากินกับซินดี้ก็บอกให้พี่มาที่เรียกชื่อพวกเขาก็ได้แต่ที่บางทีก็เรียกพ่อกับแม่ ทำเอาทั้งคู่ปราบปลื้มใจตัดมาที่ปัจจุบันเจ้าหน้าที่ก็เริ่มไม่อยากจะเจอเรื่องที่เล่าเจ้าหน้าที่ก็ได้เร่งเวลาให้พวกเขา ก็ได้พาทีมที่เข้านอนจนเช้าวันต่อมาถึงหัวฉีดอื่นแต่จิมกับซินดี้ยังหลับอยู่ที่หน้าบ้านมีคนมาเคาะประตูเบนด้าพี่สาวของซินดี้ก็มาที่หน้าบ้านพร้อมญาติพี่น้องวันนี้ก็เขามีนัดปาร์ตี้กันที่มาที่มาเปิดประตูเป็นได้ก็ตกใจแล้วพี่ก็รู้สึกตัวเธอต้องรีบมากันที่มาที่ออกไปรีบเอาถุงเท้าใส่เพื่อปกปิดใบไม้ที่ขาของที่เมื่อกี้และอธิบายว่ายังมีคนบางคนไม่เข้าใจในความแตกต่างของเรา

จากนั้นซินดี้ก็พาที่มาที่ออกมาเจอผู้คนที่มีที่แนะนำตัวไปเรื่อยๆก็มาเจอลุงกับป้าที่เมื่อกี้ก็ไปทักทายคุณปู่แล้วที่มึงก็มาทักทายเด็กๆเขาถามว่าพวกเธอเกิดมาจากท้องแม่เหรอฉันเกิดมาจากสวนทำเอาเด็กๆกลุ่มนั้นงงแล้วเจมส์ก็ชวนเด็กๆเล่นตาบอลเจมส์ก็พาบอลไปเรื่อยๆจนดึกๆก็เริ่มแพ้ทีละคนคนสุดท้ายก็คือที่มาที่เขาไม่ยอมหลบบอลแต่แล้วก็มีเด็กสาวคนหนึ่งปั่นจักรยานมาที่นี่ก็มองด้วยความสนใจแล้วเขาก็อ้าแขนรับแสงอาทิตย์เหรียญก็ปลาบอลลูนหัวทิ่มเต็มเต็มๆ

วันต่อมากินกับซินดี้ก็พาที่มาที่มหาลัยที่เล็กที่เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญเรื่องต้นไม้ สิ่งที่จะก่อให้เลขที่ตัดใบไม้ออกจริงก็บอกลูกชายว่าสมัยเด็กพ่อก็เคยมีหูดที่นิ้วโป้งแต่แล้วพ่อกำจัดมันออกเพื่อนๆก็เลิกล้อพ่ออีกเลยที่มาทีก็ไม่ว่าอะไรนะครับตัดได้เลยแต่เมื่อแรกที่ใช้กรรไกรตัดเป็นไก่ของเล็กพี่ก็หักทิโมธีรู้แต่แรกแล้วนะครับว่าไอ้มายมันตัดไม่ได้เขาก็ยิ้มยิ้มวันต่อมากินกับซินดี้ก็มาส่งที่หมดที่เข้าโรงเรียนสิงห์บุรีก็มาทำงานสายนิดหน่อยเธอโดนเจ้านายเจ้าระเบียบด่าส่วนทิมตอนนี้ที่โรงงานก็มีการประชุมเรื่องการลดชั่วโมงทำงานแล้วโทรศัพท์จากโรงเรียนก็โทรมาครูโทรมาบอกว่าให้กินกับซิม

ไปเอาเรื่องเด็กคนนั้นจึงถามว่าใครเป็นคนทำแล้วที่เมื่อกี้ก็บอกว่าเป็นลูกของคุณครูสตาฟเจ้านายของพ่อไงแล้วจิ๋มก็ผ่าที่มาที่มาที่บ้านครูเกิดการปะทะคารมกันนิดหน่อย 2 ลูกของครูตาก็บอกว่าที่หมดที่ก็ชอบที่ถูกแกล้งก็ไม่เห็นเขาขัดขืนอะไรแล้วคุณนายครูสตาร์ทก็ชวนที่มาที่มาปาร์ตี้วันเกิดริมสระในวันเสาร์หน้าแล้ววันปาร์ตี้ก็มาถึงกี่โมงที่กำลังยืนอยู่บนแท่นกระโดดริมสระสายตาของเขาก็มองสาวน้อยคนนั้นสาวคนนี้เธอมีชื่อว่าจูนี่นะครับแล้วที่เมื่อกี้ก็กระโดดลงน้ำที่มันที่อยู่ใต้น้ำนานเกินไปโจนี่ถึงดำน้ำลงไปดูแต่เธอก็พยายามจะดึงถุงเท้าที่ปกปิดใบไม้ของที่หมดที่เขาจึงถีบยอดหน้าจอนี่ไป 1 ที

แล้วทั้งคู่ก็ขึ้นจากสระตอนขับรถกลับบ้านจิมกับซินดี้ก็ถามว่าจูนี่เห็นใบไม้หรือเปล่าที่มาทีก็ไม่แน่ใจแต่จริงก็บอกว่าคราวหน้าถ้าเจออีกให้รีบวิ่งไปคนละทางเลยจากนั้นที่พี่ก็ทำตามที่พ่อบอกนะครับเขาเจอโจนี่เขาก็รีบวิ่งหนีสุดชีวิตแต่โจนี้ก็ไล่ตามแล้วโจร ก็มีความลับเธอก็ดูปานที่คอฉันสิจากนั้นทั้งคู่ก็เป็นเพื่อนกันและปั่นจักรยานเที่ยวเล่นกันส่วนจริงกับซินดี้ก็แปลกใจบอกให้หนีห่างไกลๆแต่ปั่นจักรยานมาด้วยกันเฉยเลยแล้วโจนี่ก็มาส่งที่มาที่บ้านเมื่อเช้านี่กลับไปที่มาทีก็ล้มตัวลงนอนบนสนามหญ้าอย่างสบายใจแล้วใบไม้ที่ขาของเขาก็ร่วง 1 ใบที่มาที่รีบเก็บเงินใส่ซองและเขียนถึงโจนี่ตอนนี้จีนกับซินดี้ก็ไม่สบายใจเรื่องเด็กสาวคนนั้นเอาเสียเลย